Maandagavond 8 november gelukkig zonder al te veel moeite binnen weten te komen bij de Heineken Music Hall. Hier zal deze avond een optreden van Alter Bridge plaats gaan vinden, maar eerst zal er gegeten moeten worden en zal ik moeten afwachten of ik de support-act My Favorite Scar kan weerstaan. Deze act heb ik in het verleden al eens op het internet opgezocht en heeft bij mij meerdere impressies achtergelaten.
Na het eten was het tijd om naar de HMH te gaan. Eenmaal binnen, was ik nogal verbaasd over het publiek.
Ik ben bekend met Alter Bridge, maar ik had er niet echt bij stilgestaan dat de band het hardrockpubliek aan zou trekken. Ik had hier meer metalpubliek verwacht.
Dit was duidelijk terug te zien in de wat meer kleurrijke kleding die in het publiek te vinden zijn ten opzichte van alleen maar zwarte kleding. Ook was de leeftijd van het publiek heel divers. Meiden van amper 14 tot mannen tegen of misschien wel over de 60.
My Favorite Scar
Gelukkig duurde het niet al te lang voordat de eerste band begon en stonden we nog redelijk vooraan waardoor het podium voor mij de hele avond goed te zien was.
Allereerst begon er een tape te lopen en kwamen de bandleden heel levendig en energiek het podium op rennen en springen. Eerlijk gezegd vond ik dit een nadeel omdat ik al mijn twijfels bij deze act had en dit heel erg voorkwam in de nu-metal scene.
Gelukkig werden mijn twijfels al snel weggewerkt toen de band hun zelfbenoemde “dark rock” begonnen te spelen. In de basis valt hier stevige hardrock te horen, maar de bovenste laag mag toch als metal bestempeld worden.
Het betrof hier een hele levendige show op het podium, maar het publiek was er niet echt warm te krijgen. Ook iets wat ik wel vaker zie bij hardrock shows, waar het publiek maar voor 1 band komt en de rest eigenlijk niet wil accepteren.
Echter viel het mij wel op dat er bij hun muziek de treble iets te luid was ingesteld. Waardoor de hogere zangsegmenten en het algemene gitaargeluid en melodie een beetje te schel aan de oren waren.
Hier en daar werd uiteraard wel geklapt, maar het was voornamelijk een prettige wachttijd tot Alter Bridge begint. Zeer zeker een band waardig om later op te zoeken.
Alter Bridge
Na My Favorite Scar hoefde er gelukkig nog geen half uur gewacht te worden voor de headliner zou beginnen.
Dit was net genoeg tijd om wat te drinken en weer terug te gaan naar het plekje met goed overzicht.
Allereerst zagen we alleen Myles (de zanger) opkomen. Hij begon gitaar te spelen en rustig te zingen. Het mocht niet lang duren voor de rest van de band ook het podium op kwam rennen.
Ondanks de algehele rust die de bandleden constant droegen, viel duidelijk te merken dat ze er zin in hadden. Ze waren niet levendig op het podium, maar er straalde wel veel positieve energie uit.
Tevens was hier duidelijk te merken dat bij de vorige band de geluidsinstallatie al afgestemd was op Alter Bridge. Nog nooit is mij opgevallen hoeveel melodie er bij Alter Bridge in de muziek zat. De melodie is op de albums ook wel te horen, maar wordt daar weggedrukt door zang en gitaar. Bij deze live show kwam de melodie een stuk meer naar voren.
Het was duidelijk dat dit is waar het publiek op zat te wachten. Er werd bij de opkomst van de band al veel gejuicht, maar ook na elk nummer kwam er een zeer lawaaierig bedankje vanuit het publiek.
De set bevatte een heerlijk afwisseling van oud en nieuw spul en tussendoor nog een cover.
Het was weer een geslaagde avond.