Dauwpop 2010
Gelukkig was ik deze ochtend vroeg opgestaan na een heftige death-metalavond. Zoals het tegenwoordig hoort na zo n avond had ik ook hier een goede last van me nek. Maar dat mocht mijn sfeer niet drukken.
Na een uurtje rijden kwam ik geheel zonder files aan bij de parkeerplaats van Dauwpop.
Snel parkeren en kijken hoe ik binnen kan komen
Def Americans
Eenmaal binnen gekomen was het nog een half uur wachten voor de eerste band zou beginnen.
Deze tijd heb ik gedood door het kopen van munten, een frisdrank en even rondgekeken waar alles precies was.
Ik kon nog mooi op tijd vooraan komen te staan bij de Def Americans en na een 10 minuten wachten kwam er iemand het podium op om deze band aan te kondigen.
Def Americans is een Brabantse band die covers speelt van de Legendarische Johny Cash. Def Americans zet een hele diverse setlist neer en speelt nummers uit diverse era’s van Johny’s carriere.
Uiteraard konden de klassiekers niet wegblijven, dus kwamen deze ook nog langs.
Zelfs de nummers welke Johny in duet met June Carter werden als duet ingezet.
Als ik mijn ogen dicht deed, was het net alsof ik naar Johny zelf zat te luisteren. De zanger heeft een prachtige stem. Poseert ook een paar keer mooi met de gekantelde gitaar, zoals 1 van Johny’s trademarks.
De rest van de band stond er wel relatief rustig bij, maar wist een perfect staaltje muziek neer te zetten.
Alles eindigde nog met een mooi medley waarin de meeste klassiekers nogmaals even kort langskwamen.
Caro Emerald
Na Def Americans ben ik op advies van anderen maar bij dit podium blijven staan. Omdat er na mijn weten nergens iets interessants kwam en ik dit niet kende, wou ik Caro Emerald ook maar eens een kans geven.
Caro Emerald is een zangeres die begeleid wordt door een rustige jazz-band. Ik vond dat Caro een iets te schelle zangstem heeft om echt van te genieten. Muzikaal klonkt het wel leuk, maar het geheel is heel erg poppy ingezet.
Een echte show kwam er van de band niet af, het was duidelijk dat de band ter ondersteuning van Caro op het podium stond. Zij moest echt het leven op het podium brengen. Wat haar overigens aardig is gelukt.
Kontrust
Eindelijk tijd voor een stevig stuk metal. De naam Kontrust is mij de afgelopen maanden ook niet geheel ontgaan en ik was eigenlijk wel nieuwsgierig met wat ik hier kon verwachten.
Toen de aankondiger aangaf dat het tijd was voor een stuk heavy metal, begon ik toch ineens te twijfelen. Kontrust was toch zo n metalcore act? Maar zoals wel vaker het geval is, wordt alle metal gelijk onder het hokje heavy metal geplaatst en in dit geval bleek het hier inderdaad om een metalcore-act te gaan.
Kontrust speelt een experimentele vorm van metalcore. Dit gaat gepaard met vrouwelijke vocalen en een bijna rappende mannelijke vocalen. Dit onder luide gitaren levert een heel levendige en afwisselende muziek.
Live weet deze band ook een goede show neer te geven en ook het publiek te interesseren en te motiveren mee te zingen. Maar ik kreeg wel het gevoel dat er niet veel liefhebbers van deze soort muziek in het publiek zaten. De echte metal-sfeer ontbrak heel erg.
Dog Eat Dog
Na een goede partij metal, was het tijd voor wat meer hardcore georiënteerde muziek.
Dog Eat Dog is in essentie een hardcore band met rap. Dit zijn 2 soorten muziek die mij totaal niet liggen.
Vreemd genoeg wist deze band wel een indruk op mij te maken. De hardcore is niet zo stevig als menig hardcore band en toch nog wel wat afwisselender dan punk.
Ook een zeer mooie toevoeging is het gebruik van de saxofoon. Dit instrument is geen extra maar echt een actief instrument, welke vooral in de melodie mooi naar voren komt.
Dit samen met prachtig gitaarwerk, levert hele levendige lichte solo’s. Een schone rap eroverheen waar ook geen enkele vorm van agressie in te horen is.
Dit maakt Dog Eat Dog best geschikt voor liefhebbers van wat minder extreme rock. Dit was ook terug te vinden in het zeer afwisselende publiek wat hier goed van kon genieten.
De Dijk
Na Dog Eat Dog was het tijd voor wat rustigere muziek. In plaats van Hardcore door naar een heerlijke Nederlandstalige bluesrock formatie.
De Dijk zette een heerlijk stukje muziek neer. Met zeer veel rustige en ook wat stevigere momenten.
Zeer mooie levendige vocalen worden begeleid door een band waarvan je merkt dat ze al enige tijd meegaan.
Het publiek ging er ook helemaal op in en er werd heerlijk meegezongen met de bekendere nummers.
De band wist op het podium ook een leuke show neer te zetten en het publiek na anderhalf uur voldaan te laten vertrekken.
Met recht de band met de langste speeltijd op het festival.
K’s Choice
Niet wetend wat ik hier moest verwachten, maar omdat er toch niets interessanters op het festival was, ben ik toch maar wezen kijken.
Het enige nummer wat ik kende was “not an addict”.
Het begin van de set viel me eerlijk gezegd een beetje tegen. Technisch wel goed, maar veel te veel poprock en te weinig echte rockinvloeden.
Gelukkig veranderde dit halverwege nadat “not an addict” werd ingezet.
Hierna kwamen wat fans ouder werk noemen en dit kwam bij mij een stuk steviger en mooier over.
De zangeres heeft een zeer mooie rustige stem en deze kan ook heel mooi wat feller uithalen.
Gitaarwerk schiet de band niet in uit, maar de begeleiding van de zang wordt goed neergezet. Drum en bass kwamen voor mijn gevoel amper door in de eerdere nummers. Pas bij het stevigere werk, merkte ik dat ze er ook nog waren.
Al met al wel een geslaagde live band, maar jammer van het openen met poprock nummers.
Ed Kowalczyk
Uiteindelijk, de reden waarvoor ik naar Dauwpop wou, Ed Kowalczyk. Ed is beter bekend als de zanger van de onlangs gestopte band Live.
Gelukkig is er in het Solo-werk van Ed zeer veel Live terug te vinden. Als je de nummers hoort, zou je amper zeggen dat dit Live niet is. Ed gaat verder waar Live is gestopt.
Vandaag was Ed zeer goed bij stem en dat kwam mooi naar voren in zowel de Live-klassiekers als in de nieuwere eigen nummers.
De band was wat verder naar achteren op het podium te vinden, maar weet ook zeer mooi mee te gaan als begeleiding. Het echte gitaarwerk en de zang moest toch van dhr Kowalczyk zelf komen.
Vandaag was Ed zeer goed bij stem en dat kwam mooi naar voren in deze setlist, die zowel de Live-klassiekers als de nieuwere eigen nummers bevat.
Wat een mooie show was dat!
Al met al weer een geslaagde Hemelvaartsdag.