Paaspop
Eenmaal op het festivalterrein van Paaspop aangekomen, viel mij pas op hoe klein en praktisch paaspop eigenlijk is opgezet. Al met al is het helemaal niet zo n klein festival, maar in eerste oog verkeek ik mij daar goed op.
Opvallend was dat er allemaal paden waren gelegd met loopplanken, zodat men niet zo extreem veel last van de drassige ondergrond had. Aan de rand van deze paden staan allemaal grote circustenten opgesteld. In deze circustenten bevonden zich de podiums. Op deze manier hebben we het ondanks de regen toch goed droog weten te houden.
Gyration
Tijdens het rondlopen, belanden we in de grote eettent, waar op het moment de winnaar van “the next best band”-wedstrijd aan het spelen was.
De winnaar van genoemde wedstrijd was Gyration. Ze spelen een stukje overheerlijk reggea met een rocksolide basis. Een terechte winnaar van de Next Band-contest, ondanks dat ik liever een stukje stevig metal had gezien.
Deze band wist vooral met de vocalen een goede indruk op mij achter te laten. Een ogenschijnlijk jonge zanger die een hele heldere reggea-zang naar voren weet te halen, waar toch wel het nodige volume achter zit.
Born from Pain
Na deze show, besloten we om het Masters of Rock –podium eens te gaan onderzoeken.
Op het moment dat we daar binnen liepen, was Born From Pain nog een partij aan het raggen.
Deze Limburgse hardcoreband weet ook het nodige van de metal mee te nemen in hun stevige Hardcore.
Helaas kwam ik laat binnen, waardoor ik maar paar nummers kon horen. Ik heb weinig van de show meegekregen. Maar ik vond de vocalen van deze band een beetje te standaard voor hardcore. Al moet ik eerlijk zeggen, dat ik weinig met de echte hardcore heb.
Na Born From Pain was er enige tijd niets interessants op de planning. Dus we hebben onze tijd genomen om een beetje het terrein te verkennen. We zijn ondertussen nog even gestopt bij het Theater, waar op dat moment een improvisatiecabaretist speelde. Gezien dit ook niet mijn humor is, zijn we al snel doorgelopen.
Op een tussenplek waren er een paar mensen een muur met een prachtige graffititekening aan het vullen.
Karma to Burn
Uiteindelijk was het tijd voor de volgende band. Deze band “Karma to Burn” speelt stevige amerikaanse hardcore/metal. Maar dan zonder vocalen.
Dat is tevens het grote gemis van deze band. Gitaarwerk en drum is allemaal wel goed. Maar er springen helaas geen prachtsolo’s tussen door. En er is om wat afwisseling te krijgen ook geen vocalist aanwezig.
Het is wel een leuke band, maar na een half uur was ik hier ook op uitgekeken.
Moke (akoestische set)
Na Karma to Burn was het tijd voor een exclusief concert van Moke. Ze zouden in de Jack Daniels tent een optreden gesloten optreden geven voor een selecte groep winnaars en pers. Gelukkig waren wij hier ook uitgenodigd.
Na enige tijd wachten kwam de aankondiging en betraden 2 bandleden (zanger/gitarist en de gitarist) het podium. Hier gingen ze op 2 kisten liggen, waar akoestische gitaren op lagen. Deze werden uiteraard opgepakt en er werd een akoestische set neergezet van 45 minuten lang.
Nu had ik Moke al wel eens eerder live gezien en weet deze band mij niet echt te boeien. Echter deze akoestische set doet hun veel meer eer toe dan hun eigen elektrische set. De rust die de nummers bevatten komt akoestisch veel meer naar voren. Voor mij was dit toch de grootste verrassing tot nu toe. Maar de eerste festivaldag was pas net begonnen en de grote dag zou morgen komen.
Silent Disco
Ondanks dat ik voor de metal naar dit festival ben gegaan, vond ik het ook belangrijk en leuk om goed de sfeer van het festival mee te maken. Daarom ga je toch tenslotte naar een festival?
Al met al was de sfeer op Paaspop heel erg los en er hing een goede feestsfeer. Vreemd genoeg weten ze onder de rivieren goed hoe ze moeten feesten.
Dat was ook heel goed te merken bij onze kijk in de Silent Disco. Voor de personen die niet bekend zijn met een Silent Disco, zal ik het hier even uitleggen.
De Silent Disco is een zaaltje waar een dj staat te draaien. Echter de personen die in de Disco zijn, hebben een headset op. Deze headset is de enige manier om te horen wat de DJ speelt.
Hierdoor krijgt iemand die geen headset op heeft alleen maar de sfeer en het meezingen mee, maar zal de muziek zelf niet horen.
Omdat er op sommige momenten 2 verschillende dj’s over 2 verschillende kanalen spelen, kan dit een hele leuke toevoeging zijn om eens te kijken naar het publiek. Alles staat door elkaar en zingt door elkaar, maar wel met 2 groepen, mee met de muziek die ze op het door hun gekozen kanaal binnen krijgen.
Dit levert een hele lachwekkende maar ook leuke situatie. Hier was ook goed te merken hoe los de sfeer op het festival was en hoe open men naar elkaar is. Vaak zie je op festivals waar verschillende muzieksoorten passeren toch wel een paar verschillende groepen in het publiek verschijnen. Maar daar was op Paaspop gelukkig zeer weinig van te merken.
Accelerators
Na een tijdje te hebben rondgekeken en gefeest was het tijd voor een stuk stevige en snelle punkrock. Deze punkrock werd geleverd door Accelerators.
Gelukkig doet deze band hun naam goed eer aan. Ze weten binnen een paar seconden naar top-speed te accelereren en blijven hier ook het volledige uur doorracen.
Dit is een heerlijke partij punkrock waar je niet snel genoeg van krijgt. De zanger schreeuwt de texten op zijn punks mee. Het snelle spel bevat genoeg melodie om ook afwisslend te zijn.
Verbazend genoeg leek het alsof na een show van een uur er nog meer dan genoeg energie in de band zat om nog een uur door te gaan. Helaas was hun tijd toch echt op.
Deze Rotterdamse band gaf aan dat ze halverwege hun europese tour toch weer terug zijn gekomen in Nederland om op Paaspop te spelen. In deze tour die ze nu doen spelen ze 50x in 2 maand tijd. Ik vind het toch een pluspunt dat ze ook nog tijd hebben gevonden om in Schijndel te staan.
Moke (elektrische set)
Na dit heerlijke knalfeest was het toch nog even tijd om te kijken of Moke ditmaal wel een interessante set kon zetten met hun elektrische instrumenten en in volledige bezetting.
Helaas blijft het toch te rustige muziek om het met het stevigere geluid van de elektrische gitaar neer te leggen. Het algehele geluid klonkt erg standaard voor een pop-rock band en de show-elementen ontbraken ook volledig.
Peter Pan Speedrock
Uiteindelijk was de tijd aangekomen voor de meest interessante band van de zaterdag: Peter Pan Speedrock.
Voor de mensen die PPS ondertussen nog niet kennen. Ze spelen onvervalste heerlijke speedrock n roll. Alles net een stukje sterker steviger krachtiger en levendiger. Gelukkig is hun hele live performance hier ook omeheen gebouwd.
Uiteraard mochten een aantal klassiekers zoals “Go Satan Go”en “Schoppen Aas” ook niet ontbreken van deze setlist. Deze laatste werd uiteraad ingeschreeuwd door Neerlands meest ideale schoonzoon Dikke Dennis.
Ook dit was, zoals gewend van Peter Pan Speedrock, een heerlijke energieke show vaar de energie zowel onstage als in de pit goed te vinden was.
Hard Rock Karaoke
Als afsluiter van de avond stootten we, tijdens het eten van een late-night snack, toch op een wel hele interessante band in de eettent.
Terwijl ik nog aan het eten was kwam de band het podium op. Vanaf de eettafels is het podium niet goed te zien, maar wat ik hoorde klonk goed. Dit leek een standaard hard rock coverband.
Tot na 3 of 4 nummers er werdt gevraagd of de eerste gast uit het publiek het podium wou betreden.
Deze persoon zou dan met de band meezingen in een karaoke nummer. Voor het podium stond een vrouw die de teksten richting het podium liet zien. De band speelde de nummers feilloos mee.
Doordat er veel klassiekers te horen werden gebracht van onder ander Steppenwolf, Metallica en Guns n Roses, was dit een geslaagde afsluiter van de dag.
DeWolff
Na zondag op het terrein te zijn aangekomen, gingen we al Linéa recta naar de Masters of Rock – tent. Hier zou Dewolff het festival voor de rockliefhebbers openen.
Tegen de tijd dat wij de tent binnen waren, was Dewolff net begonnen met het optreden. Gelukkig hebben we nog genoeg gehoord en gezien om hier goed van te genieten.
Dewolff is een band bestaande uit enkele jonge jongens welke overheerlijk het stevigere werk van de jaren 70 rock nog eens laten horen. Denk hierbij aan Led Zeppelin, the Doors, Pink floyd en soortgenoten.
Het geheel klonk overheerlijk en werd perfect neer gezet. Op sommige momenten hoorde ik hier zeer duidelijk the Doors in. Iets wat mij zeer goed beviel.
Het duurde enige tijd voor ik het doorhad, maar de gitarist was niet aanwezig op het podium. Deze was voor mijn binnenkomst al voor het podium midden in het publiek staan soleren. Toen ik dit aan het einde zag, viel mij tevens op hoe gigantisch deze gitarist los ging.
De hele band zet een prachtige set neer, doet je verlangen naar de jaren 70 en doen dit ook merkbaar met veel plezier.
Zeker een zeer interessante band om later nog eens op te zoeken.
Hans Kazan
Na te beseffen dat mijn telefoon nog zichtbaar in de auto lag, moest ik toch snel naar de auto en weer terug. Helaas duurde het ditmaal enige tijd om het terrein weer op te komen . De drukte was ook gearriveerd.
Ik was nog net op tijd terug om nog het begin van de show van Hans Kazan te zien.
Hij heeft ons 3 fantastische goocheltrucs laten zien welke waren verpakt in een leuke komisch opgezette show.
Met regelmaat kwamen er toch wel de oh’s en ah’s uit het publiek en uit ondergetekende.
Monsters of Pop
Na een verbazingwekkende show van Hans Kazan, was het snel door naar de eettent. Hier zou Monsters of Pop beginnen te spelen.
Monsters of Pop mocht ik op Triple Rock ook al aanschouwen en daar wist hun manier van veronica-hits coveren mij goed te raken.
Wederom wisten deze band de veronica-covers in een goed metaljasje te steken. Verscheidene nummers weden goed door het publiek meegezongen en het was duidelijk te merken dat de bandleden er ook volledig van genoten.
Weer een mooie prachtshow waar de sfeer zeer goed in zat.
Ilse de Lange
Hierna zijn we toch maar enige tijd wezen ronddwalen tot de tijd was aangekomen om naar de show van Ilse de Lange te gaan.
Dit was voor mij ook 1 van de optredens waar ik erg naar uitkeek. Gelukkig was het het wel waard om hier naar uit te kijken. Heerlijke, rustige, countrygeoriënteerde popmuziek is wat ze neerzet.
Ilse kwam heel spontaan over op het publiek en had ook geen problemen om het publiek mee te laten zingen met haar nummers. Er werd een afwisselende set neergezet waarin zowel wat oudere rockers als nieuwere ballades werden gespeeld.
De nacht van de natte zakdoek
Tijdens de show van Ilse kreeg ik nog een smsje of ik met spoed naar de eettent wou komen. Het zou daar echt lachen moeten zijn.
Gezien ik wel van enige humor houd, heb ik toch maar besloten de laatste 10 minuten van Ilse haar show te missen en me te haasten richting de eettent.
Maar wat ik daar zag sloeg ook mijn verbazing. Een stel gigantisch non-chalante “rijke” Amsterdammers die zich toegang tot het podium hadden verschaft, stonden daar als een stel bezopenen “de vlieger” van André Hazes te “zingen”.
Na dit nummer stapte 1 van de zangers van het podium af en toen merkte ik dat dit iemand was die uit het publiek was gejat. Na enig dom gelul en meer vals gezang van deze Amsterdammers, ging er een oud wijf het publiek in om nog iemand anders het podium mee op te sleuren.
Dit was voor mij voldoende om hier weg te gaan, want Arch Enemy zou ondertussen al 5 minuten geleden zijn begonnen.
Arch Enemy
Zoals menig metalhead zich wel kan voorstellen, is dat inderdaad tijd om je te haasten naar het rockpodium.
Arch Enemy was al enige tijd begonnen, ze zouden nu bezig zijn met hun 2e of 3e nummer. Dus veel had ik gelukkig nog niet gemist. Langzaam drong ik me naar voren tot er een pit ontstond.
Dit is natuurlijk de mooiste tijd om eens goed naar voren te beuken om alles lekker te overzien.
Helaas zag ik al heel snel dat ze bij deze show geen vlammenwerpers bij zich hadden.
Gelukkig hadden de bandleden er wel zin in en ditmaal was Angela goed bij stem en was haar stem ook heerlijk helder ingemixt. De gitaren van de broertjes Amott kwamen ook zeer goed door en de melodie klapte door de grunts heen. Precies zoals ik Arch Enemy het liefst geserveerd krijg.
Hard doorbeukend en stevig. Net zoals de fantastische pit die achter mij doorbeukte.
Uiteraard kwamen de klassiekers ook weer eens om de hoek kijken. Ditmaal om te zien hoe de pit bij “Dead Eyes See No Future” en “Burning Bridges” te ervaren hoeveel feller de pit nog kon worden.
Ze waren zeker geen afdankertje en een goed begin van de afsluiting van het rockpodium.
Bob Wayne and the .357 string band
De naam zegt het natuurlijk al overduidelijk: Country!
Gelukkig is dat ook precies wat ze leveren. Een heerlijk stukje Amerikaanse country. Schone zang en een wat vreemdere keuze van instrumenten.
Op het podium waren te vinden een banjo, gitaar,contrabas en nog een gitaar.
Dit waren allemaal akoestische instrumenten die samen een heerlijk countrygevoel wisten over te brengen.
Triggerfinger
Omdat het een naam was die ik de laatste tijd vaker had gehoord, maar nog niet heb leren kennen. Voelde ik mezelf toch maar verplicht om deze show ook mee te maken.
Na enige tijd in de rocktent te hebben gewacht op de band, begonnen ze eindelijk te spelen.
Mijn eerste indruk, aan het begin van het eerste nummer, was compleet verkeerd. Ik hoorde namelijk een rustige iets stevigere versie van Coldplay.
Niet dat ik Coldplay verkeerd vind, maar ik had iets stevigers verwacht. Echter toen het refrein van het eerste nummer aanbrak, toen begon ik pas te beseffen wat er hier op het podium stond.
Er stonden daar een 3tal stevige rockers! Het geluid klapte eruit en de passie kwam keihard met de muziek mee.
Zeer levendige show van deze Belgen. Zelfs de zanger was zo levendig, dat hij in zijn praten een paar keer zichzelf te leek kwijtgeraakt. Gelukkig had hij dit probleem niet met de lyrics.
Opeth
Na Triggerfinger hebben we een vol uur moeten wachten op Opeth. Dit uur hebben we gevuld door rustig in de rocktent te blijven en na te praten over het festival.
Toen Opeth na dat lange uur begon, straalde gelijk de rust van de muziek van het podium af.
Ondanks dat dit een Deathmetal band betreft, is dit een zeer rustige en emotionele vorm van death metal. Die rust en emotie straalde ook van de bandleden op het podium af.
Er was heel weinig beweging op het podium te zien, maar de passie kwam er hier wel goed uit.
Het spel leek technisch perfect te worden neergezet.
Opeth is echt een van de bands die je ooit moet hebben meegemaakt!
Al met al weer een geslaagde editie van Paaspop. Wellicht volgend jaar weer?