Tegen de tijd dat Khaoz savonds opende, waren er helaas nog niet veel bezoekers aanwezig.
Afgezien van de pers, gasten, organisatie en andere bandleden waren er misschien een handvol gasten aanwezig. Gelukkig stroomde er gedurende het optreden wel wat meer mensen binnen.
Khaoz speelde hun Death Metal zoals ze die altijd spelen. Heerlijk stevig en strak neergezet. Leuke afwisseling tussen de 2 zangers en dit merk je niet alleen in de muziek, maar ook in de communicatie naar het publiek.
Vocalen leken begin van de show niet helemaal goed over te komen, maar na een paar nummers begon het wel lekker te klinken. Gitaren en drums waren zoals altijd weer heerlijk stevig en doorbeukend. Door de dubbele vocalen weet Khaoz ook een geheel eigen sound neer te zetten en dat kan uiteraard alleen maar een pluspunt zijn.
Na deze stevige aftrap van de avond, merkte ik dat de zaal toch wel iets voller was geraakt. Nog steeds was er een inloop gaande en dit ging gedurende de 2e band ook gewoon door.
De 2e band deze avond was de Duitse Thrashnetalband Final Depravity. Final Depravity speelt stevige Thrash en weet hierin lekker door te beuken. Door een heerlijk stevig en snel geluid met brute grunts weten ze mij aardig te overdonderen. Deze snelheid en energie die in de muziek hoorbaar is, was ook te voelen in het publiek en te ervaren op het podium.
Drums waren heerlijk snel, gitaren ruig en zwaar. Ze wisten er zelfs een paar mooie soleeracties en breakdowns in neer te zetten. Heerlijke standaard thrash zoals het zou moeten.
Eigenlijk duurde het uur wat ze hebben gespeeld veel te kort. Het ging zo snel weer voorbij.
Hierna was het tijd voor Suidakra om het podium te betreden. Voor mij was dit de band waar ik het meest voor uitkeek.
Dit was ook niet geheel onterecht, want al vanaf het begin zette Suidakra heerlijke metal neer. Ze spelen een mix tussen trash en death metal met folk-invloeden.
Dit uit zich in hele melodische thrash/death metal waarin de grunts afgewisseld worden met cleane zanglijnen. Dit levert een hele epische sfeer. Dit alles zonder keyboard om de folk-invloeden te versterken, alles wordt vanaf de gitaar, drums en bas gedaan.
Uiteraard werden er soms wat extra instrumenten toegevoegd via tapes, maar dat was voornamelijk alleen voor intro’s.
Het publiek begon voor Suidakra al aardig gevuld te raken. Blijkbaar trok deze band toch de interesse van velen om maar te komen kijken.
Vooraan bij het podium stonden zelfs een paar Duitse meiden die nog een leuke verrassing in petto hadden voor de rest van het publiek. Ze bliezen van waar hun zaten luchtbellen het podium op. Blijkbaar waren dit bekenden van de band, aan de reactie van de zanger te zien.
Helaas vlak voordag Suidakra het laatste nummer zou starten, ging het mis.
Er is een ongeluk gebeurt, waarover ik niets zal schrijven, met als gevolg dat ik met de gitarist van Suidakra snel naar de eerste hulppost van het ziekenhuis moest gaan.
Tegen de tijd dat ik weer terug kwam bij de Estrado, waar deze avond het evenement werd gehouden, was Onslaught al ongeveer halverwege hun setlist.
Mijn eerste indruk was dan ook overdonderend en op mijn weg naar voren, richting podium, krijg ik het in me haast en vol met energie voor elkaar om volop onderuit te gaan. Blijkbaar struikelde ik over iemands been.
Maar goed, na vooraan te zijn aangekomen bij dit Helse geluid, zag ik dat de energie die ik vanuit de muziek voelde ook daadwerkelijk op het podium aanwezig was. Wat een live-act!
De zanger kondigt tussen de nummers door vol met passie het volgende nummer aan. Hij lijkt het publiek op een hand te dragen, want na alles wat er wordt gezegd, komt er veel gejuich uit de zaal.
Tevens mag niet alle eer naar de zanger gaan, want met dit tempo zal de drummer ook wel een behoorlijke druk op zich hebben gekregen.
De gitaristen rammen er bij praktisch elk nummer een paar mooie solo’s uit.
Aan andere reacties van het publiek maak ik op dat Onslaught redelijk wat klassiekers in de 2e helft heeft gespeeld (1e helft heb ik niet meegemaakt). En tot slot sluiten ze af met een grappige Motorhead-cover van Bomber.
Al met al was dit een geslaagde avond. Helaas jammer van het ongeluk waardoor ik de headliner voor de helft moest missen.
En eigenlijk was er toch iets te weinig publiek voor zo n grote band als Onslaught. Je zou denken dat er hiervoor wel meer mensen naar Harderwijk zouden komen.