Gisteren ben ik een dag met mijn vader naar het Hollands International Blues Festival in Grolle geweest. Hierbij zal ik een verslag geven van hoe ik de dag ervaren heb.
Eigenlijk hebben we in Decenber 2019 de tickets gekocht voor de Zaterdag van de 2020 Editie. Headliner die dag zou John Fogerty zijn. Het leek erop alsof hij zijn show ook zou doorschuiven naar de 2022 editie toen deze eindelijk zou komen. Maar uiteindelijk heeft John helaas zijn Europese tour geannuleerd en was hij daardoor ook niet aanwezig.
Wij zijn hier tijdig van op de hoogte gesteld, maar hebben toch besloten om dan maar te gaan genieten van de overige blues die op het festival op die dag aanwezig zou zijn.
Deuren gingen open om 14:00. Maar wij dachten de drukte lekker voor te zijn door rond half 11 in de auto te stappen. Dit zorgde ervoor dat wij rond 12 uur al in Grolloo waren en nog tijd hadden om in het dorp een lekker hapje te pakken en even het dorp te verkennen.
When in Grolloo, visit the Cuby + the Blizzards museum. Dus daar zijn we ook even kort een kijkje wezen nemen. Wij zijn niet echt binnen geweest, maar wel een snelle blik binnen kunnen werpen en ook buiten was een mooi uit een boom gesneden standbeeld van de befaamde zanger te vinden.
Iets na 2 uur sloten ook wij aan in de rij bij de ingang van het festival. Ondanks de drukte liep het best snel door. Kaartjes werden gescand en we konden gelijk doorlopen.
De muntjes hadden we buiten het terrein al gekocht, dus daar hoefden we ook niet meer in de ellenlange rij voor te staan. Dit zorgde ervoor dat we gelijk een kijkje konden nemen in de grote feesttent die er stond.
Aan de zijkant van de tent was een hele tribune opgesteld. Dit was voor ons ideaal om te gaan zitten. We hebben een plek gekozen met goed uitzicht op het podium en zijn daar de hele dag blijven zitten en genieten van de heerlijke muziek.
King Solomon Hicks
De openingsband van de laatste dag was niemand minder dan King Solomon Hicks. Ook bekend als Lil’ B.B. Solomon was op zijn 13e al de lead-gitaarspeler in de bekend Cotton Club in Harlem, waar hij was opgegroeid.
Solomon zet heerlijke gitaarblues neer met een lekker toegankelijke bluesy zangstem erbij. Het was duidelijk te zien en te horen dat hij de gitaar goed beheerst. Op het podium was ook de passie duidelijk te zien. Solomon genoot minstens net zo veel als het publiek.
Na een paar nummers, viel mij op dat er op het podium zelf niet zo heel veel gebeurde. Dus ik ben meer met de ogen dicht gaan zitten en de muziek mij laten meevoeren. Omdat het zulke rustige muziek is, maakte dit de ervaring nog wat intenser.
Een heerlijk rustige openingsact om de dag op te warmen.
Chris Cain
Chris Cain gaat toch al wel wat langer mee. Met een debuutalbum uit 1987 gaat hij nu al 35 jaar bezeten door de blues verder. Chris Cain heeft goede referenties gekregen van Joe Bonomassa en B.B. King welke beiden met lof over hem spreken.
Chris legt in zijn stijl nog wat meer de nadruk op de slowblues. Het is allemaal heel langzaam en zeer intens neergelegd gitaarspel. Daarbij een wat zwaardere diepere zangstem.
De hele show was er een gigantische glimlach van zijn gezicht af te lezen en je kon zien dat hij totaal meeleefde met het gitaarspel dat hij neerzet.
Persoonlijk vond ik dit iets mooier klinken dan Solomon Hicks, maar dat kwam met name door de diepere zangstem. Mijn vader dacht er anders over. Dus het is echt wel een kwestie van smaak.
Ook Chris wist een mooie rustige show neer te zetten waar je zitten zeer goed van kon genieten.
Erwin Java’s Travel Party
Na dat we wat eten hadden gehaald was het tijd voor Erwin Java. De man die 25 jaar lang als Leadgitarist van The Blizzards en rechter hand van Golloo’s eigne Harry Muskee heeft getourd.
Nu is hij terug in Grolloo met een tribute aan zijn oude band Cuby and the Blizzards. Op zang had hij Erwin Nijhoff meegenomen. Bekend van The Voice of Holland en daarvoor al actief in de band Prodigal Sons.
Erwin Nijhoff wist een goede versie van Cuby neer te zetten. Lekker rauw in zijn stem, alleen miste ik hier en daar iets heesheid. De bekende nummers kwamen langs en voor mij ook wat minder bekend spul, maar ik ben niet echt een grote kenner.
Daarnaast werden er nog een paar nummertjes door Tineke Schoemaker (van Barrelhouse) gezongen. Dit waren de wat rustigere ballads, die voor een mooie afwisseling zorgden.
Dit was een geslaagd optreden van een 5 kwartier.
The War and Treaty
De volgende band die weer een uur mocht spelen was The War and Treaty. Dit is een echtpaar welke samen op tour zijn en optreden in dezelfde band. Beiden op zang.
De muziek bevat heel veel zware soul en dit komt ook erg terug in hun zangstijl. Voor mijn optiek levert dit een iets te rommelig geschreeuw op. Maar ik denk dat het iets is waar je van moet houden.
Er werden wel 2 country-achtige ballads gespeeld en deze waren echt prachtig. Maar al met al niet echt mijn muziek.
Jools Holland & his Rhythm and Blues Orchestra
Het eerste wat gelijk opvalt is dat dit een 20 koppig orkest is. Veel blaasinstrumenten en een pianist begeleid door een drummer, bassist en gitarist.
Het tweede wat daarna opvalt is dat er heel weinig Blues wordt gespreeld. Zelf vond ik het een heerlijke afwisseling om toch wat meer jazz en ska te horen. Maar ik vraag mij wel af wat zoiets dan op een bluesfestival doet?
Eerst werd er lekkere boogiewoogie gespeeld. (wiki plaatst dit dan wel onder de blues?). Om na een paar nummers voor bijna een halve setlist over te gaan naar Ska.
Leuk op een Jazz en Reggae festival, maar hier misschien niet op zijn plek.
Moet wel eerlijk zeggen dat ik wel heb genoten van wat opzwepende muziek. De overige blues van vandaag waren allemaal beetje langzaam en niet te energiek.
Vintage Trouble
Als laatste band van de avond wat meer rock op het schema. Vintage Trouble speelt hele rauwe bluesrock met een laag soul erdoorheen.
Lekker opzwepend en rhytmisch, maar voor mij helaas ook te laat.
Omdat we nog een lange rit hadden te gaan naar huis zijn we na 2 nummers afgehaakt en vonden we het wel best.
Helaas geen John Fogerty vandaag. Maar wel lekkere blues om de hele dag van te kunnen genieten.