Na enige tijd wachten voor de kleedkamer van Life Of Agony (zo ongeveer de enige band die de kleedkamer niet hoefde te delen met andere bands), kwam er toch uiteindelijk uit dat ik het interview met Sal Abruscato (drums, ex-Type O Negative, A Pale Horse Named Death) moest doen.
Sal kwam de kleedkamer uitlopen en leidde mij naar de kantine beneden de kleedkamers. Hier pakte hij een bak koffie en gingen we zitten. Helaas was er telkens als de kantine deur openging te veel geluid van de nog spelende band. Dus het interview werd er niet bepaald makkelijker op.
V: Hoe gaat het vandaag, bevalt het festival (Speedfest) je tot nog toe?
A: Mwah, gaat allemaal wel goed. Ben erg relaxed en ontspannen, maar dat ben ik altijd de dag voor een show, tot ik moet spelen.
V: Life of Agony was in de jaren 90 een middelgrote naam die je nog wel eens ergens tegen kwam. De laatste jaren is het heel erg stil geraakt omtrent de band. Wat is er gebeurd?
A: We hebben enige problemen gehad met de platenmaatschappij. Hierdoor is onze naam een beetje weggezakt en kon de juiste promotie er niet komen. Op het moment hebben we alweer een paar nieuwe nummers geschreven en er staat een nieuw album op de planning voor de komende zomer. Dan zal Life of Agony hopelijk weer wat actiever in beeld verschijnen.
V: De band is volgens de geruchten uit elkaar gegaan omdat de bandleden het touren met elkaar zat waren en elkaar niet meer konden uitstaan. Wat is eigenlijk de reden dat de band weer bij elkaar is gekomen?
A: Allereerst wil ik genoemd gerucht uit de weg helpen. We zijn toentertijd uit elkaar gegaan omdat we allemaal onze eigen dingen hadden. We zijn getrouwd, wilden tijd spenderen met de kids en hadden daarnaast ook allemaal onze eigen projecten. Tijd is zo veel veranderd sinds 20 jaar geleden toen we samen kwamen.
V: Op de nieuwe Live DVD is er als locatie Brussel gekozen om op te nemen, waarom specifiek Brussel? Hebben jullie daar een aparte relatie mee?
A: De zaal zelf is speciaal ingericht voor video-opnames. Camera’s en opnameapparatuur is aanwezig. En er is boven/achterin de zaal ook een apart hokje voor het bewerken van de opnames. Dit geeft meer mogelijkheden om tijdens de show bepaalde dingen aan te passen.
Daarnaast komt onze eigen filmcrew uit België. Dat maakte het voor ons een stuk praktischer om het in België op te gaan nemen.
Mooi meegenomen is dat we in België behoorlijk populair zijn. Dit brengt als voordeel een goed gevulde zaal en energiek publiek mee.
V: Tijd voor een toch iets persoonlijkere vraag. Je speelt in een metalband en de meeste metalheads houden zo nu en dan wel van een lekker drankje. Wat drink jij het liefst?
A: Eigenlijk drink ik helemaal niet zo veel. Af en toe vind ik een biertje wel lekker. Het liefst iets van Hoegaarden of Duitse bieren. Ik ben zelf meer een roker dan een drinker.
V: Alle 4 bandleden van Life of Agony hebben allemaal side- of soloprojecten. Heeft dit ook nog invloed op de band zelf? Beperkingen met touren en zo?
A: Eigenlijk niet. Bij ons alle 4 is de primare band toch Life of Agony. De side projectjes zijn meer ter invulling als Life of Agony stil ligt.
Zo heb ik zelf een project genaamd “A Pale Horse Named Death” (www.apalehorsenameddeath.com). In deze band speel ik zelf bijna alle instrumenten. Uiteraard heb ik hier en daar wel wat gastoptredens.
De website heb ik ingericht als een sociaal meetingpunt voor mijn fans en mij. Zo kan ik contact houden met mijn fans en ervaren de fans ook interactie vanuit de band. In het verleden beheerde ik deze site helemaal alleen, maar tegenwoordig heb ik er 2 administrators voor aangewezen.
Zo heeft eigenlijk iedereen van Life of Agony wel een persoonlijk side projectje.
V: De teksten van Life of Agony zijn best diepgaand. Ook zit er altijd wel iets in waarin mensen hun eigen leven of hun omgeving kunnen herkennen. Wie schrijft de nummers eigenlijk?
A: De muziek wordt eigenlijk door ons samen geschreven. Meestal een kwestie van uitproberen wat wel en wat niet lekker werkt.
De teksten worden voornamelijk door Allen of door Keith geschreven. Meestal zijn deze vanuit persoonlijk oogpunt of vanuit het oogpunt van mensen die ons dierbaar zijn. Door op die manier te schrijven krijgen we inderdaad meer herkenning in de nummers en dit brengt op zekere zin de fans ook dichterbij de band zelf.
V: Zijn de teksten ook vanuit een persoonlijk standpunt geschreven?
A: Ja, de teksten zijn geschreven uit een persoonlijk standpunt van ons of van mensen die we kennen. Denk aan verhalen die we horen van familie en vrienden of dingen die we hebben meegemaakt en gezien.
V: Ik merkte op jullie site dat jullie op het moment met Speedfest een tour door Europa afsluiten? Hoe is het tot nu toe gegaan met deze tour?
A: We hebben niet echt getourd deze winter. Deze zomer hebben we onze festival tour in Europa gedaan en nu een klein mini-tourtje welke we afsluiten met Speedfest. Er is deze tour niets misgegaan of niets specifieks gebeurd wat ik echt kan delen. Shows verliepen allemaal zonder problemen, ben er goed over te spreken.
Ben wel blij met het feit dat we zo n stabiele en grote fanbase hebben. Anders hadden we op zo n festival als Speedfest nooit zo hoog gestaan.
V: Jij zat niet vanaf het begin al bij Life of Agony, ondanks dat je wel op het eerste album te horen bent. Hoe ben jij er zo bij ingerold?
A: Life of Agony is opgericht in 89. Zelfde jaar als Type O’Negative (waar ik voorheen in speelde). Ik was toendertijd naast drummer van Type O’, ook een sessie-muzikant voor Road Runner Records. Life of Agony had al wel een drummer, maar 1 die volgens Road Runner niet goed genoeg was om alles op te nemen en Road Runner weigerde hierdoor ook het album van Life of Agony te financieren. Dankzij Jos Silver (producer) ben ik in aanraking met Life of Agony gekomen en ben ik bij hen gaan drummen op het album. Dat klikte zodanig dat ik de vaste drummer van Life of Agony ben geworden.
V: Dat was mijn laatste vraag. Heb jij nog iets toe te voegen voor onze lezers?
A: Bedankt voor jullie support! Hou ons goed in gaten en let tevens op onze side-projecten. Jullie support is alles wat wij hebben en we zijn er zeer dankbaar voor!