Na binnenkomst en een paar biertjes ging ik richting de voorkant van het podium.
Gelukkig was het nog niet zo vol gelopen dus kon ik nog goed volledig vooraan komen te staan om alles goed te zien. Al snel zou de support act beginnen en na een kwartier wachten gebeurde dit ook.
Big Ball
Big Ball opende de avond al gelijk met een heerlijk stuk stevige hardrock. Denk hierbij aan AC/DC met Udo Dirkschneider op vocalen.
In het begin leek het publiek niet echt warm et lopen voor deze band. Hier en daar zag ik wel wat horns en een paar hoofden schudden, maar ondanks hun stijl leek dit in het begin verkeerd over te komen bij het publiek.
Na een paar keer het publiek te hebben toegesproken, werd dit al snel meer.
Doordat het drumstel van Saxon op de achtergrond stond en hun eigen drumstel ervoor, had deze band niet echt veel ruimte op het podium. Gevolg was dat iedereen op hun eigen plaats bleef om daar te bewegen en los te gaan. Ik had het gevoel dat er wel meer in zat, maar dat ze niet langs de zanger konden komen. Welke hier recht voor de drums alle ruimte in had genomen.
Ondanks dat ze maar een half uurtje hebben gespeeld, kwam er een heerlijk hardrock geluid uit met het nodige strakke soleer werk. Al met al een degelijke opener en toch nog een goede opwarmer voor de heavy metal legendes van Saxon.
Saxon
Na nog enige wachttijd en een biertje, begon de muziek ineens een stuk harder te spelen en gingen de lichten uit. Vreemd genoeg knalde nu de muziek van Metallica door de zaal, waarbij het hele publiek “SEARCHING….SEEK AND DESTROY!!” meeschreeuwde.
Na dit nummer begon eindelijk de Intro van Saxon, om hierna hard af te trappen met “Batallions of fear”. Deze werd gevolgd door de klassiekers “Live to Rock” en “Motorcycle man” om vervolgens nog lekker in dit geluid verder door te stoten.
Het geluid was zeer helder en Biff was vanavond goed bij stem. Het vreemde van deze avond is dat Biff niet 1 keer aan het publiek heeft gevraagd wat we nu willen horen. Dit was tot voorheen altijd een standaard onderdeel van een Saxon optreden. Daar stond tegenover dat Biff ditmaal heel duidelijk liet merken dat hij graag in Nederland en met name in Hardenberg op trad.
Voor de rest zat de sfeer er zeer goed in bij het publiek. Er is ons zelfs een korte pauze toegezegd, maar die werd al zeer snel verstoord door “20.000 feet” en het bijbehoren uptempo van de gitaren.
Al met al een geslaagde show, waar naast genoemde klassiekers nog veel meer uit de stal van Saxon werd gehaald. Speciaal voor deze show zijn er zelfs 2 nummers uit het “Wheels of Steel” album weer uit de kast gehaald. Dit waren de nummers “And the band plays on” en “747”.
Al met al een zeer geslaagde avond. Dat wordt de volgende dag wakker worden met pijn in de nek.