Het NGM cafe wat we hebben gehouden ten aanzien van ons 5 jarig jubileum van Noord Geldersch Metaal als stichting, is aardig succesvol verlopen.
Er waren zoals gepland 2 bands en een leuke extra festiviteit. Helaas liet deze avond de opkomst te wensen over, maar gelukkig is het een goed feest geworden.
De avond begon, vlak voor Lost Insanity zou openen, met het aansnijden en uitdelen van het gebak. Zodat men gedurende de hardrock van Lost Insanity eerst kon genieten van een lekkere hap.
Voor de personen die Lost Insanity nog niet kennen, de band speelt een heerlijke partij hardrock waarbij invloeden van Girlschool en ook lichte invloeden van Anouk niet ontbreken. De band bestaat uit 2 meiden en 2 mannen.
Met name de zangeres bracht in haar stemgeluid aardig duidelijk een Anouk-achtige stem naar voren. Mooie heldere zang werd afgewisseld met iets rauwer gezang zoals het goede 80s hardrock betoogd.
Met regelmaat verliet de zangeres het podium om tot wel 4 keer toe van outfit te veranderen. Dit waren prachtige gaten voor de rest van de band om te laten zien wat ze kunnen. Hier kwamen de mooie ietwat langere solo s naar voren.
Na het eerste concert van de avond, was het tijd voor de extra activiteit ter ere van het jubileum. Er was een worst eetwedstrijd georganiseerd. Er waren 8 inschrijvingen bij elkaar gezameld en deze werden 4 tegen 4 aan 2 tafels gezet.
Hierdoor werden er 2 voorrondes gehouden. De bedoeling was om de 3 Geldersche rookworsten (die uiteraard lekker vet en smerig waren) zo snel mogelijk naar binnen te werken. De winnaars van elke tafel zouden in de finale tegen elkaar optreden.
De winnaars van de eerste ronde zijn geworden de gebroeders Anton en Wilma.
Deze 2 moesten in de finale nog tegen elkaar strijden, wie het het langste zal volhouden zal tot winnaar worden benoemd.
Maar eerst was het tijd voor de heavy metal\hardrock van Diggeth. Van Nederlandse bodem maar het geluid heeft duidelijk Southern Hard rock bloed in de aderen.
Het zware gitaargeluid met de stevige doordreunende en energieke drums worden begeleid door een zanger die weet hoe lawaai gemaakt moet worden.
Tevens weet de zanger ook duidelijk hoe hij het beste gebruik kan maken van een klein podium en een paar man in de zaal. De band leek zich duidelijk niet te storen aan de aanwezigheid van maar een klein publiek.
Ook de nodige grappen tussendoor maken het een hele levendige en losse show. Er leek geen sprake te zijn van een vaste setlist, want ik kreeg de indruk dat er na elk nummer overlegd werd over het volgende nummer.
Dit is in mijn ogen een leuk pluspunt, want het laat zien dat de band graag improviseert.
Toen de finale voor de rookworsteetwedstrijd aanbrak, is de band gevraagd om nog wat begeleidende muziek te blijven spelen. Dit was het punt waar het eten begon en men toch maar besloot de rookworstenblues in te gaan zetten.
Schijnt een nummer te zijn die ter plekke werd geschreven.
Terwijl de vreetpartij gezond en ongezond door gaat, zet Diggeth nog in voor een zeer lange toegift. Dit ging door tot Wilma eigenlijk niets meer er bij in kon proppen.
Helaas voor Wilma maakt dat Anton de winnaar van de worsteetwedstrijd.
Helaas moeten we toch weer concluderen dat Wilma er iets frisser uit is gekomen, want om je nu een winnaar te voelen als je snachts je bed hebt ondergekotst?
Al met al weer een geslaagde avond en dit soort vreemde praktijken zijn zeker voor herhaling vatbaar.
Ik kijk al uit naar de verrassingen die we op Aaltjesrock in petto hebben voor het publiek.